Nee, nee… we kunnen dit blogbericht niet beginnen zonder onze lieve, fantastische, zo hard aftellende moeders, een ZEER FIJNE MOEDERDAG te wensen. Jullie cadeau komt vrijdagochtend toe. Af te halen op Schiphol!
En nu terug naar de ernst van de zaak. De afgelopen week
hebben we gerepeteerd, gerepeteerd en nog eens gerepeteerd voor het
muziekfeest. Het moest en zou een schot in de roos worden.
We liepen van klas naar klas. De outfits werden vastgelegd, de tekeningen voor onze fameuze tekenwedstrijd werden opgehaald, er werd luidkeels gezongen, en werd veel te veel gezweet van al het dansen, het werd keelpastilles slikken om onze kelen te verzachten, er werd vergaderd met mevrouw Dongen en er werd in onze grote woonkamer geoefend voor onze special act.
Maar dat was lang niet alles! Dinsdagavond gingen we op kaaimannentocht. We namen de boot in Leonsberg en voeren naar Johan&Margaretha-plantage. Daar stapten we over in een veel kleiner bootje waar we precies met 5 in konden. De gids wist ons doodleuk te vertellen dat we heel stil moesten zitten omdat we anders zouden kantelen. Dat belooft!
We waren nog niet helemaal geïnstalleerd of het bootje schoot al weg. Aan een hoge snelheid raceten we door het oevergewas. We waanden ons net op een kermisattractie. Alleen de veiligheidsriemen ontbraken ;)
De boottocht was heel erg de moeite waard. Terwijl we voeren op het moeras genoten we van de ondergaande zon. Er werden heel wat prachtige foto’s genomen. Toen de zon eindelijk onder was, konden we beginnen met kaaimannen spotten. De gids speurde met een zaklamp het water af.
- ‘Zie je dat lichtje in het water daar? Dat zijn de ogen van een kaaiman.’
- ‘Waar? Waaaar?? Ik zie het niet! Ohja daar! Of nee, toch niet.’
Gelukkig werden we er steeds beter en beter in en voor we het goed en wel beseften had de gids een babykaaiman in zijn handen. Alsof het niets was, bond hij een rekkertje rond de bek en gaf de kaaiman door in de boot. Nee, je had geen keuze. Je kreeg de kaaiman gewoon in je handen gestopt, snel even lachen naar het fototoestel en dan weer snel doorgeven.
Maar alles went en dus ook kaaimannen vasthouden. Het tweede exemplaar was al een stuk groter. We aarzelden geen moment en namen hem gewillig in onze handen.
Moe en vol van de muggenbeten vertrokken we terug naar Leonsberg om van daaruit de taxi naar huis te nemen. Het was een avond om niet snel te vergeten!
Ook woensdag werd er de hele ochtend gerepeteerd. En… gingen we Lisa haar prinsessenjurk laten maken. Met rode en gouden stof op zak reden we naar mevrouw Bolai. Zij nam Lisa haar maten op en maakte een ontwerp van de jurk. We konden niet wachten om het resultaat te zien!
Donderdag is er ook heel wat gebeurd op school. Ze kwamen de
tent opzetten. 15 sterke mannen zetten het boeltje op palen. Er werd zand
gestort om alle plassen in het zand op te vullen. Eén van de mannen had zelfs
zijn vogel meegenomen. We liepen van klas naar klas. De outfits werden vastgelegd, de tekeningen voor onze fameuze tekenwedstrijd werden opgehaald, er werd luidkeels gezongen, en werd veel te veel gezweet van al het dansen, het werd keelpastilles slikken om onze kelen te verzachten, er werd vergaderd met mevrouw Dongen en er werd in onze grote woonkamer geoefend voor onze special act.
Maar dat was lang niet alles! Dinsdagavond gingen we op kaaimannentocht. We namen de boot in Leonsberg en voeren naar Johan&Margaretha-plantage. Daar stapten we over in een veel kleiner bootje waar we precies met 5 in konden. De gids wist ons doodleuk te vertellen dat we heel stil moesten zitten omdat we anders zouden kantelen. Dat belooft!
We waren nog niet helemaal geïnstalleerd of het bootje schoot al weg. Aan een hoge snelheid raceten we door het oevergewas. We waanden ons net op een kermisattractie. Alleen de veiligheidsriemen ontbraken ;)
De boottocht was heel erg de moeite waard. Terwijl we voeren op het moeras genoten we van de ondergaande zon. Er werden heel wat prachtige foto’s genomen. Toen de zon eindelijk onder was, konden we beginnen met kaaimannen spotten. De gids speurde met een zaklamp het water af.
- ‘Zie je dat lichtje in het water daar? Dat zijn de ogen van een kaaiman.’
- ‘Waar? Waaaar?? Ik zie het niet! Ohja daar! Of nee, toch niet.’
Gelukkig werden we er steeds beter en beter in en voor we het goed en wel beseften had de gids een babykaaiman in zijn handen. Alsof het niets was, bond hij een rekkertje rond de bek en gaf de kaaiman door in de boot. Nee, je had geen keuze. Je kreeg de kaaiman gewoon in je handen gestopt, snel even lachen naar het fototoestel en dan weer snel doorgeven.
Maar alles went en dus ook kaaimannen vasthouden. Het tweede exemplaar was al een stuk groter. We aarzelden geen moment en namen hem gewillig in onze handen.
Moe en vol van de muggenbeten vertrokken we terug naar Leonsberg om van daaruit de taxi naar huis te nemen. Het was een avond om niet snel te vergeten!
Ook woensdag werd er de hele ochtend gerepeteerd. En… gingen we Lisa haar prinsessenjurk laten maken. Met rode en gouden stof op zak reden we naar mevrouw Bolai. Zij nam Lisa haar maten op en maakte een ontwerp van de jurk. We konden niet wachten om het resultaat te zien!
Dat was nog niet alles: Lisa mocht haar prinsessenjurk gaan halen en het was prachtig! Lisa waande zich al een hele prinses. Helaas, prinsesje spelen zal maar voor vrijdag zijn.
We aten ’s middags bij mevrouw Dongen thuis en gingen de hele middag met haar op zwier. We gingen bloemen plukken, en gingen op zoek naar rode schoentjes.
Vrijdag was het eindelijk zover! De dag waar we zo naartoe geleefd hebben! 11 mei: de dag waarop het allemaal zou gebeuren! De spanning was al in de ochtend te voelen. We hielden een generale repetitie die al bij al wel vlot verliep, mevrouw Dongen leerde haar speech die ze als elfje verpakt had uit het hoofd. Ook de tent werd versierd met ballonnen, slingers en vlaggetjes. De laatste plassen werden gevuld met zand. We waren er klaar voor.
En om 16.00 uur konden we dan eindelijk van start gaan! De hele tent was gevuld met kinderen, leerkrachten en ouders.
Lisa als prinses Laila en Ine als lakei Gertje waren er klaar voor. De eerste woorden gingen door de micro en we waren vertrokken! Er kwamen lakeien, koks, prinsjes en prinsesjes, oerwoudmensen, dieren uit de jungle, Kronkebonker, kabouters, tovenaars, cowboys, bloemenjongens- en meisjes, indianen, dromers en siamese tweelingen langs. Het werd een fantastisch muzikaal feest dat Ine en ik afsloten met het wereldberoemde lied in België ‘Dit is de mooiste dag van het jaar’ van Samson en Gert!
Achteraf namen we alle complimenten en felicitaties in ontvangst en gingen we bereidwillig met iedereen op de foto. (We waanden ons precies BV’s)
Wanneer we vertelden dat wij het hele verhaal zelf in elkaar gestoken hadden, kregen we heel veel bewondering. Alles wat we de afgelopen drie jaar geleerd hadden, gebruiken we om ons muziekfeest te doen slagen! Het was een dag om nooit meer te vergeten!
Heel moe maar zeer voldaan gingen we slapen nagenietend van een prachtige dag.
Zaterdag rustten we uit en vanmorgen brachten we nog een
bezoek aan de vlindertuin. We zagen er de mooiste vlinders, slome
landschildpadden, griezelige wurgslangen, dode spinnen en kakkerlakken in alle
formaten.
Morgen brengen we nog een bezoek naar de stad en maken we chocomousse voor alle leerkrachten van O.S. Domburg want dinsdag brengen we hen een laatste bezoek.
Woensdagochtend gaan we nog even zwemmen en in de namiddag pakken we de koffers in (iets wat we heel erg ontzien).
Ik sluit af met de wist-je-datjes voor de voorlaatste keer want donderdag komt ons allerlaatste bericht.
Wist je dat …
… je aan één ding kan merken dat wij geen echte Surinamers zijn? Wij lopen over het schoolerf en dat is iets wat Surinamers nooit doen.
… Lisa er mee inzat dat ze tijdens het zingen van de toonladder van do-groot een valse noot zou zingen voor 400 man? Gelukkig was het zo zuiver als kristal ;)
… Ine tijdens het muziekfeest 7 verschillende rolletjes moest spelen en daarbij soms maar 30 seconden de tijd had om van kleren te wisselen?
… ze zeiden dat we zo een jeugdtheater konden oprichten?
… mevrouw Dongen en haar gezelschap ons de hele avond lang complimenten gaven over het schitterende muziekfeest en wij zo stiekem onze ego’s streelden?
… Ine, verkleed als kabouter, op het podium ferm is uitgegleden wat heel wat gelach in het publiek opleverde? Uiteraard bleven wij professioneel en deden we alsof er niets gebeurd was!
... we nu lekker iets gaan eten in de stad? We hebben dat wel verdiend na zo'n intense week!
Ziezo, ik denk dat dit blogbericht wel lang genoeg was.Morgen brengen we nog een bezoek naar de stad en maken we chocomousse voor alle leerkrachten van O.S. Domburg want dinsdag brengen we hen een laatste bezoek.
Woensdagochtend gaan we nog even zwemmen en in de namiddag pakken we de koffers in (iets wat we heel erg ontzien).
Ik sluit af met de wist-je-datjes voor de voorlaatste keer want donderdag komt ons allerlaatste bericht.
Wist je dat …
… je aan één ding kan merken dat wij geen echte Surinamers zijn? Wij lopen over het schoolerf en dat is iets wat Surinamers nooit doen.
… Lisa er mee inzat dat ze tijdens het zingen van de toonladder van do-groot een valse noot zou zingen voor 400 man? Gelukkig was het zo zuiver als kristal ;)
… Ine tijdens het muziekfeest 7 verschillende rolletjes moest spelen en daarbij soms maar 30 seconden de tijd had om van kleren te wisselen?
… ze zeiden dat we zo een jeugdtheater konden oprichten?
… mevrouw Dongen en haar gezelschap ons de hele avond lang complimenten gaven over het schitterende muziekfeest en wij zo stiekem onze ego’s streelden?
… Ine, verkleed als kabouter, op het podium ferm is uitgegleden wat heel wat gelach in het publiek opleverde? Uiteraard bleven wij professioneel en deden we alsof er niets gebeurd was!
... we nu lekker iets gaan eten in de stad? We hebben dat wel verdiend na zo'n intense week!
Tot donderdag voor ons ALLERLAATSTE blogbericht!
Muzikale groeten!
Lisa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten