Van voor naar achter, van links naar rechts, van boven naar onder...

Dag 21
Met deze titel kunnen we het voorbije weekend samenvatten.
Zaterdagochtend vertrokken we voor twee dagen naar Brownsberg, gelegen in het district Brokopondo op zo’n 112 km ten zuiden van Paramaribo. Vergezeld door nog achttien Vlaamse studenten en drie begeleiders verkenden we het Amazonewoud.

Voor we naar de berg reden, brachten we eerst nog een bezoek aan de stuwdam van Brokopondo. Daar konden we genieten van een prachtig uitzicht!

Rond 12 uur ’s middags naderden we de berg. We hadden al snel door dat het een flinke rit naar boven zou worden. We zouden 45 minuten klimmen.
Op de ‘baan’ lag er heel wat slijk waardoor de bus soms gevaarlijk begon te kantelen. Wie aan de kant van het dal zat, hield vaak de adem in en af en toe was  er ook een gilletje te horen. Er lagen ook heel wat putten waardoor we flink door elkaar geschud boven kwamen. Op een bepaald moment kwam het busje vast te zitten in het slijk en sommigen besloten om uit te stappen. Na vele pogingen slaagde de chauffeur er toch in om er heelhuids uit te rijden.

Toen we boven op de berg aankwamen, konden we al meteen genieten van een prachtig uitzicht over het Brokopondostuwmeer. We aten er onze boterhammen op en niet veel later konden we al de eerste hagedis spotten. We zagen er één grote en enkele kleinere in prachtige kleuren.

Rond 14.30 maakten we ons klaar voor de eerst wandeling. We zouden gaan wandelen in het Amazonewoud tot we diep beneden in het dal de Ireneval konden zien.
Het werd een pittige tocht van anderhalf uur naar beneden. Kruipend over omliggende boomstammen, ploeterend door het slijk en afdalend op handen en voeten.
Maar dit waren we gauw vergeten toen we de Ireneval zagen. Het water lokte ons en we aarzelden dan ook geen seconde om onder de waterval te gaan staan. De ideale verfrissing! Het water voelde ook helemaal niet koud aan!
Daarna werd het tijd om de terugweg aan te vatten waar onze conditie getest werd. Op het laatste moesten we echt op onze tanden bijten. Het ging steil omhoog en op sommige plaatsen moesten we echt grote stappen nemen!
Moe maar voldaan bereikten we ons huisje.

Na een deugddoende douche aten we iets in het plaatselijke restaurant: nasi met rijst en groentjes.
Al gauw sloeg de vermoeidheid toe en na een grondige check-up in de slaapkamer, want we wilden vannacht immers niet gewekt worden door een tarantula (!), vielen we al snel in slaap.
Lang slapen zat er echter niet in want om 6.00 ging de wekker alweer. Met een dikke trui aan liepen we naar buiten. Helemaal klaar om de zon te zien opkomen boven het meer. Helaas zat het weer niet mee: het was te mistig.

Tegen tienen verzamelden we om een nieuwe tocht te gaan maken in het woud. Vier studenten besloten niet mee te gaan nadat ze te horen hadden gekregen van de gids (die trouwens gedurende de hele tocht geen water drinkt maar wel voorturend sigaretten rookt!) dat het vandaag tweemaal zo lastig zou  worden als gisteren. Maar hoe lastig het ook zou worden, wij besloten mee te gaan want zoveel moois wilden we niet missen.

En we hadden er geen spijt van! Na een goede twee uur stappen, bereikten we de Witte Kreek (lees: riviertje). Het riviertje was zo’n twee meter diep en het water was prachtig helder. We aarzelden opnieuw niet en liepen het water in. Enkele kleine visjes brachten ons een bezoekje.
Op de terugweg zagen we enkele brulapen, pijlgifkikkers en prachtige vlinders.

Moe maar voldaan reden we terug naar huis. Rond 22.00 gingen we naar bed want maandag starten we met onze tweede lesweek in O.S. Domburg.

Het was een avontuur om nooit meer te vergeten!

Om af te sluiten nog enkele wist-je-datjes:
Wist je dat …
… we dit weekend voor het eerst echt koud hadden?
… we nog nooit zoveel gezweet hebben als tijdens onze wandeling richting Witte Kreek?
… we nooit ter wereld gids zouden willen worden op Brownsberg? De natuur is er heel mooi maar    iedere dag tweemaal zo’n wandeling maken is echt dodelijk!
… het warm water hier nog uitgevonden moet worden?
… we, na Brownsberg, nog meer snakken naar een Belgische wasmachine?

Veel avontuurlijke groetjes!
Lisa