De eerste dagen in een nieuw land zijn meestal ook de drukste. Vandaar dat we nu alweer een berichtje posten. We maakten namelijk alweer heel wat mee!
Even terug naar gisteren. De middag verliep zeer rustig. We gingen verder op ontdekking in onze straat, kochten Surinaamse simkaarten en spraken af met Raggie. Hij kwam even kijken hoe het met ons ging, en vertelde ons dat we vrijdag toch nog niet naar school hoeven. We hebben dan dus ook nog tot het einde van de week ‘vakantie’. Hij stelde ons voor aan taxichauffeur ‘Mike’. Die zou ons de volgende dag aan fietsen helpen.’s Avonds besloten we niet zelf te koken, maar gingen we iets ‘typisch Surinaams’ eten. We haalden in de straat een bakje roti met kip, aardappelen en groenten (je leest het goed: ‘aardappelen’! Rijst hebben we hier nog niet gegeten). Met grote voorzichtigheid openden we de bakjes. Deze waren meer dan goed gevuld! Die Surinamers krijgen duidelijk heel wat op! Lisa begon dapper aan de aardappelen. Hap één maakte haar echter duidelijk dat ze het eten hier graag pikant hebben! Ook Ine moest toegeven dat het eten best wel vurig was! Met het nodige brood en water blusten we onze monden wat, en aten toch onze buikjes rond, want lekker was het zeker! Volgende keer nemen we echter één portie voor ons twee, dat zal zeker volstaan. We deden nog een poging tot het kijken naar een filmpje, maar we waren beiden zo moe dat we al om 22 uur besloten naar bed te gaan.
Deze morgen waren we alweer vroeg op. Die jetlag speelt ons toch wat parten. Maar dat zal wel beteren. De ochtend verliep opnieuw rustig. We gingen opzoek naar brood, beleg en een radio. Lisa was dolgelukkig toen ze bij de beenhouwerij ‘rosbief’ aantrof. Ze vroeg vier schelletjes. De winkeldame vond dit waarschijnlijk een bizarre bestelling. Ze gaf Lisa namelijk 100 gram rosbief, verpakt in 4 verschillende pakjes. Nou ja, we krijgen het wel op. Dankzij een goedkoop radiootje kunnen we nu Surinaamse hitjes beluisteren in ons appartement. De teksten zijn echt grappig! We hopen snel enkele hitjes te kunnen meezingen ;)Na een siësta belden we taxi Mike om de fietsen te halen in de stad. De dame die ons van fietsen voorzag gaf ons zeer duidelijke instructies mee. Het zou uitkijken geblazen worden. Met een klein hartje vertrokken we richting centrum. We werden er geconfronteerd met armoede en rijkdom, zagen bedelaars en mensen in nette pakken, zagen dure auto’s en rijdende doodskisten,… De contrasten in de stad zijn echt enorm. We hadden het toch even niet gemakkelijk. De stad leek ons op het eerste zicht ook niet echt een aangename plaats om te vertoeven. Heel veel zwerfvuil en een vreemde geur. We zullen de mooie plekjes er nog moeten ontdekken.
Met onze fietsen en stadsplannen in de hand trokken we richting Sarah, een vriendin van Ine die hier toevallig ook is. Het was fijn een bekend gezicht te zien. We kletsten gezellig wat bij in de zon. Ze gaf ons leuke adresjes van eettenten in de stad en vertelde over interessante uitstapjes die zij al gemaakt had. We zullen zeker nog eens afspreken. Op weg naar huis stopten we nog om een ijsje te eten. Het was een welkome verfrissing (en gelukkig niet spicy!). Vanavond koken we zelf nog iets lekkers, en proberen we verder te kijken naar onze film. Hopelijk rekken we het wat langer dan gisteren. Voor morgen hebben we nog geen plannen. We leven dus op en top Surinaams: van dag tot dag.Om af te sluiten: wist je dat...
… wij de hele dag wist-je-datjes lopen te verzamelen? Het is nu al ons favoriete blog onderdeel.… wij maar de helft van de woonkamer gebruiken omdat het te ver wandelen is naar de zetels?
… wij ons hier echt blank voelen?
… een stadsplan te pakken krijgen hier echt niet evident is? We vragen ons zelfs af of de Surinamers
wel weten wat dit is.
… we het de eerste dag al hadden over wat we allemaal zullen missen als we terug thuis zullen zijn?
… de vele ruimte in onze woonkamer ons op tal van actieve ideeën brengt zoals: ‘verstoppertje
spelen, ballet dansen en twisteren’?
… de sloten hier aan de andere kant draaien?
… de paspoppen hier een dikke kont hebben?
… wij een bandje rond onze linkerpols dragen tijdens het fietsen zodat we zeker aan de juiste kant
rijden.
… er heel wat tijd kruipt in het sluiten van de fietsen? Samen hebben we maar liefst vijf fietssloten.
Veiligheid boven alles dus.
... je onze foto’s kan bewonderen via de link op de blog? Laat even weten of dit lukt.
Heel veel groetjes! En tot snel…
Ine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten